Het verhaal is dat van Orfeo en Euridice zoals eerder beschreven bij Monteverdi (hoofdstuk 41). In deze ‘opera van verdriet’ – Euridice sterft twee keer – bereikt Gluck (1714-1787) zijn streven naar eenvoudige schoonheid door het gebruik van ongekunstelde melodieën, volle koren, sierlijke balletten en een warme orkestklank. Glucks versie van Orfeo is een van de meest geliefde opera’s, en kent top-aria’s zoals het weemoedige Che farò senza Euridice of het venijnige Che fiero momento. Naast de Italiaanse versie is er ook een Franstalige versie (1774), waaraan zijn toegevoegd het ballet met de Furiëndans en De dans der zalige geesten (met de beroemde fluitsolo).
Benieuwd hoe het klinkt? Luister hier!
Bron: Klassiek In Zicht, Aldo Druyf