Over mij
Als kind hoorde ik thuis veel klassiek: Bach, Beethoven, Schubert, Chopin en Rachmaninov waren de favoriete componisten van mijn ouders. Dan luister je vanzelf mee, wat volgens mij de beste manier is om als kind vertrouwd te raken met klassiek. Mijn moeder vertelde graag het verhaal dat zij ’s avonds in de woonkamer naar de Brandenburgse Concerten van Bach aan het luisteren was, toen ze de deurknop ineens zag bewegen. Ik wilde als driejarige de woonkamer in maar kreeg de deur niet open. Toen mijn moeder vroeg waarom ik naar binnen wilde zei ik dat ik de muziek zo mooi vond…
Mijn vader is geboren in Amsterdam en mijn moeder in Belgrado. Ze hebben elkaar in Amsterdam ontmoet, toen mijn moeder als jonge vrouw door Europa reisde. Mijn vader kwam uit een handelsfamilie en was een echte ondernemer: hij introduceerde Italiaanse koffie zoals espresso en capuccino in Nederland. Mijn moeder kwam uit een gezin waarin kunst en cultuur erg belangrijk waren. Ze had filologie gestudeerd maar ging werken als modeontwerpster.
Ik ben geboren in het Diaconessenziekehuis aan de rand van het Vondelpark in Amsterdam. Ik fiets er nog weleens langs, maar het ziekenhuis is helaas vervangen door luxeappartementen. Ik ben altijd in of rond Amsterdam blijven hangen en woon nu al zo’n dertig jaar in een gezellig appartement in de Pijp. Vlakbij vrienden, terrasjes, park en tennisclub.
Eigenlijk was dat geen keuze. Ik kreeg op mijn twaalfde een akoestische gitaar van mijn Joegoslavische oma en verder ging het vanzelf. Ik had wat les en speelde in rockbandjes. Het kwartje viel pas echt toen ik een optreden zag van een jonge concertgitarist tijdens een vakantie in een klassiekemuziekkamp voor de jeugd. Zo mooi wilde ik ook leren spelen! Terug in Nederland belde ik het conservatorium, kreeg gitaarles van een conservatoriumstudent en deed een paar jaar later met succes toelatingsexamen.
Ik ging rechten studeren omdat iedereen dat deed (!) en mijn vader me voor deze studie had ingeschreven. Intussen ging ik steeds meer gitaar spelen en ik besloot toen om toelatingsexamen te doen voor het conservatorium. Ik werd aangenomen (‘wat leuk dat je bij ons komt studeren’) en stopte met de rechtenstudie. Daar was mijn vader niet blij mee, maar mijn moeder vond het geweldig!
Tijdens de studie ging ik in het Nederlands Gitaarkwartet spelen en trad veel op met dit ensemble. Onder andere in het tv-programma ‘Jonge mensen op het concertpodium’. Daarnaast werkte ik parttime in een klassieke platenzaak om de hoek van het conservatorium en het Concertgebouw. Het was er een komen en gaan van internationale artiesten, leden van het Concertgebouworkest, muziekstudenten en natuurlijk de ‘gewone’ klanten. Daar heb ik het klassieke repertoire pas echt goed leren kennen!
Dat klopt! Een jaar na het uitbrengen van de cd ‘Hungarian Dances’ in 1988 (waar ik heel trots op ben) stopten we met het gitaarkwartet. Daarbij bleek het onmogelijk om nog een baan in het muziekonderwijs te krijgen en moest ik iets anders bedenken. Op aanraden van collegagitarist Norbert Nederlof (hockeycoach) volgde ik de opleiding voor tennisleraar. Deze opleiding bleek een schot in de roos. Ik leerde veel over lesgeven, coaching, presenteren en omgaan met groepen. Iets waar ik nog altijd veel profijt van heb. En bovendien was (en is) het een leuke manier om je brood te verdienen!
Na een paar jaar tennisles geven kreeg ik een schouderblessure en was ik gedwongen te stoppen met tennis. Ik moest weer iets verzinnen om geld te verdienen en bedacht toen de luistercursus klassieke muziek. Het irriteerde mij dat er vaak zo moeilijk gedaan werd (en wordt) over klassieke muziek. Ik wilde de drempel naar klassiek verlagen. Ik gaf cursussen door het hele land en besloot de cursus op 2cd te zetten met een boekje erbij. Ik nam contact op met een klassieke platenmaatschappij (Vanguard Classics) en een jaar later was het af (1994)! De verkoop ging zeer goed en ik ontving er platina (meer dan 32.000 exemplaren) voor. Ook werd het in vijf talen vertaald. De cd is niet meer leverbaar, maar ik overweeg een heruitgave.
Na een paar jaar was de schouder belessure over en kon ik gelukkig weer tennissen en tennisles geven. Ik had inmiddels twee gitaarboeken geschreven in opdracht van het Kruidvat (2005) en Blokker (2006). Ook was ik begonnen een boek te schrijven waarin het repertoire van de klassieke muziek centraal komt te staan. Een boek waarin je makkelijk je weg vindt in klassiek. Dat werd Ken je klassiekers (2013). Door nieuwe technieken als QR-codes en de opmars van Spotify, besloot ik dit boek aan te passen aan de tijd en het een nieuwe titel te geven: Klassiek In Zicht (2018).
Momenteel ben ik bezig met de ebook versie van Klassiek In Zicht en ben ik een nieuw muziekboek begonnen. Misschien wel het leukste project tot nu toe! Ik ga het weer zelf uitgeven en hoop er binnen afzienbare tijd meer over te kunnen vertellen. Daarnaast speel ik dagelijks gitaar, geef ik tennisles en tennis ik zelf nog steeds heel fanatiek. Mijn drie passies (klassieke muziek, gitaar en tennis) komen dus vol aan bod! Ook hoop ik weer lezingen te kunnen geven zodra de corona dat toelaat. En mogelijk ga ik de Luistercursus Klassieke Muziek opnieuw uitgeven…